διακήρυξη ΚιΠΑν ΕΜΠ, Φεβρουάριος 2006, ενόψει του 8ου Συνεδρίου της ΠΟΣΔΕΠ
ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΗ ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΗ
|
ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ της
ΚΙΝΗΣΗΣ
ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΗΣ ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΗΣ – ΠΥΡΗΝΑΣ ΕΜΠ
εν’
όψη του
8ου ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ ΤΗΣ ΠΟΣΔΕΠ
Αγαπητές Συναδέλφισσες,
Αγαπητοί Συνάδελφοι,
Η
πρωτοβουλία αυτή στηρίζεται στην πεποίθησή µας ότι, η συνεχής ποιοτική αναβάθμιση
του Δηµόσιου Πανεπιστήμιου στην Ελλάδα, ουσιαστικά βασίζεται στην ενεργή
παρέμβαση και συµµετοχή όλων µας στα πανεπιστηµιακά δρώµενα.
Στηρίζεται,
επίσης, στην πεποίθησή µας ότι το θεσµικό πλαίσιο των ΑΕΙ, δηλαδή ο Ν.1268/1982
όπως τροποποιήθηκε, απαιτείται να επανεκτιµηθεί υπό το φως των νεότερων εξελίξεων
στην Ελλάδα, αλλά και διεθνώς και να προσαρµοσθεί στα νέα δεδοµένα. Ο Ν.
1268/1982 θα µείνει στην εκπαιδευτική µας ιστορία ως το νοµοθέτηµα εκείνο, το
οποίο αντικατέστησε τον αναχρονιστικό θεσµό της έδρας και έβαλε το ελληνικό
πανεπιστήμιο σε μια δυναμική τροχιά στο διεθνή στίβο της γνώσης και της έρευνας.
Θεσµοθέτησε το συμμετοχικό Πανεπιστήµιο µε την οργάνωση του σε Τοµείς και τη
γενικευμένη συµµετοχή στα όργανα του Πανεπιστήμιου των πολλών και διαφορετικών
συνιστωσών του. Εντούτοις, η εφαρµογή του νόµου δεν υπήρξε πάντοτε
σύμφωνη µε τις προσδοκίες του νομοθέτη αλλά και του συνόλου της Πανεπιστημιακής
Κοινότητας. Πολλές από τις διατάξεις του έμειναν ανενεργές, ενώ άλλες
εφαρμόσθηκαν κατά το δοκούν.
Το νέο
ελληνικό ακαδημαϊκό περιβάλλον και οι ραγδαίες διεθνείς εξελίξεις απαιτούν και
επιβάλουν, την άμεση ριζική αναμόρφωση του υπάρχοντος θεσμικού πλαισίου, τόσο
ως προς τον προσανατολισμό της συνολικής
του φιλοσοφία, όσο και σε επιμέρους ρυθμίσεις του, με στόχο την υπέρβαση των
αδυναμιών και εκφυλιστικών φαινομένων του παρελθόντος, αλλά και την εισαγωγή
καινοτόμων διαδικασιών, που θα ενδυναμώσουν, αναδείξουν και αναβαθμίσουν το δημόσιο
ελληνικό Πανεπιστήμιο.
@ Ο Χαρακτήρας
Η χώρα
διαθέτει γύρω στα 25 δημόσια Πανεπιστήμια, τα οποία όχι μόνο πρέπει να στηρίξουμε
αλλά και να διεκδικήσουμε την αναβάθμιση τους. Στην εποχή της γνώσης και της
πληροφορίας, για τις σύγχρονες κοινωνίες αυτό αποτελεί, πλέον, απαραίτητη
προϋπόθεση για την ενσωμάτωση τους στην παγκόσμια κοινότητα. Έτσι, είναι σαφές
σε όλους μας ότι, η εκπαίδευση γενικά και η πανεπιστημιακή εκπαίδευση
ειδικότερα, αποτελεί δημόσιο αγαθό. Ωστόσο, η συζήτηση γύρω από το βαθμό
συμμετοχής της ιδιωτικής πρωτοβουλίας στην παροχή του αγαθού αυτού, στη χώρα
μας, δεν φαίνεται να έχει ολοκληρωθεί.
Παράλληλα έχει αναπτυχθεί ένα σύστημα παροχής υπηρεσιών τριτοβάθμιας
εκπαίδευσης, με συμμετοχή μάλιστα ιδρυμάτων του εξωτερικού, το οποίο δε παρέχει
τις εγγυήσεις, που απαιτεί αυτού του επιπέδου η εκπαίδευση. Συνεπώς η πρόκληση,
που αντιμετωπίζουν τα ΑΕΙ της χώρας μας, είναι: πώς να ενταχθούν στην παγκόσμια κοινωνία της
γνώσης?
@ Αυτοτέλεια
Ένα από τα
σημαντικότερα, ίσως, θεσμικά ζητήματα, που αντιμετωπίζουν τα ελληνικά
Πανεπιστήμια, είναι η αυτοτέλειά τους. Πράγματι, σύμφωνα με το σημερινό θεσμικό
τους πλαίσιο, τα Πανεπιστήμια «κατ’ όνομα» μόνον χαίρουν αυτοτέλειας. Οι
επιλογές των διοικήσεων τους αναγκαστικά περιορίζονται σε εκτελεστικές και
διαδικαστικές περισσότερο πράξεις, ενώ η διαμόρφωση στρατηγικής, έστω και μεσοπρόθεσμης,
προσκρούει στην αδυναμία ευέλικτης χρήσης των διαθέσιμων πόρων και ορθολογικής
αξιοποίησης του υπάρχοντος ανθρώπινου δυναμικού.
@ Η Διοίκηση
Οι διοικήσεις των Πανεπιστημίων εκλέγονται από
εκλεκτορικά σώματα, των οποίων η κρίση
επηρεάζεται, σε μεγάλο βαθμό, από κριτήρια, τα οποία δεν είναι
αποκλειστικά ακαδημαϊκά. Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με τη σύνθεση των
εκλεκτορικών σωμάτων και τη δυνατότητα της δεύτερης θητείας οδηγεί, πολλές
φορές, σε διοικήσεις «ευάλωτες» σε επιρροές
συγκεκριμένων ομάδων μέσα ή έξω
από το Πανεπιστήμιο. Οι παρεκκλίσεις που παρατηρούνται από την ακαδημαϊκή
δεοντολογία στο σύνολο σχεδόν της
πανεπιστημιακής κοινότητας (μέλη ΔΕΠ, φοιτητές, εργαζόμενοι) συμβάλλουν, σε
μεγάλο βαθμό, στη δυσκολία αναβάθμισης των ελληνικών Πανεπιστημίων.
@ Οικονομικά
Τα τελευταία
χρόνια σημειώθηκε µια εντυπωσιακή αύξηση στα µεγέθη της τριτοβάθµιας
εκπαίδευσης. Ο αριθµός των Τµηµάτων των ΑΕΙ αυξήθηκε κατά 32% µεταξύ 1993 και
2003, ενώ ο αριθµός των εισαγοµένων φοιτητών διπλασιάστηκε κατά την ίδια
περίοδο. Παρά τις χρηµατοδοτήσεις του ΕΠΕΑΕΚ Ι και ΙΙ, τα προβλήµατα υποδοµών
των ΑΕΙ εξακολουθούν να είναι και πολλά και σοβαρά. Οι δηµόσιες δαπάνες για τα
Πανεπιστήμια, ως ποσοστό του ΑΕΠ,
εξακολουθούν να κυµαίνονται σε συγκριτικά χαµηλά επίπεδα- παρά τις
σχετικές αυξήσεις των τελευταίων χρόνων.
Οι
οικονομικοί πόροι, που διατίθενται στα Πανεπιστήμια, δεν αρκούν ούτε κατ’
ελάχιστον για την κάλυψη ακόμη και στοιχειωδών αναγκών τους, όπως η συντήρηση
των κτιριακών υποδομών τους και η κάλυψη των αναγκών, που συνδέονται με την
εκπαιδευτική διαδικασία. Οι χρηματορροές προς τα Πανεπιστήμια δεν εμφανίζουν
την απαιτούμενη κανονικότητα, με αποτέλεσμα να χρηματοδοτούν τη λειτουργία των
ακαδημαϊκών τους μονάδων από πόρους, που προέρχονται από ερευνητικές
δραστηριότητες.
@ Προσωπικό – Αμοιβές
Η στελέχωση
των Πανεπιστημίων με μέλη ΔΕΠ
χαρακτηρίζεται από έλλειψη ορθολογισμού με αποτέλεσμα, πολλά Τμήματα,
λόγω έλλειψης προσωπικού, να εμφανίζουν σημαντικές αδυναμίες υλοποίησης του
εκπαιδευτικού και ερευνητικού τους έργου. Συγχρόνως, σε άλλα Τμήματα,
παρατηρούνται φαινόμενα υποαπασχόλησης του υπάρχοντος δυναμικού. Παράλληλα, το
διοικητικό και τεχνικό προσωπικό, που διατίθεται στα Πανεπιστήμια δεν επαρκεί,
ιδιαίτερα στα νέα Πανεπιστήμια, που πολλές φορές αντιμετωπίζουν πρόβλημα
στελέχωσης των ακαδημαϊκών τους μονάδων.
Η οικονομική
μεταχείριση των μελών ΔΕΠ των Πανεπιστημίων δεν είναι η καλύτερη, ιδιαίτερα
όσον αφορά στη συνταξιοδοτική τους κάλυψη, θέμα που ακόμη δεν έχει πλήρως
επιλυθεί, όπως δεν έχει, ακόμη, υλοποιηθεί η πρόβλεψη του Ν 2530/98 για θεσμοθέτηση
κινήτρων προσέλκυσης, εγκατάστασης και παραμονής μελών ΔΕΠ στα ακριτικά
Πανεπιστήμια. Στόχος µας είναι και η ουσιαστική βελτίωση των αποδοχών και των
συντάξεών όλων των εργαζομένων της πανεπιστημιακής κοινότητας, µε κύριο άξονα
την ενσωμάτωση των περισσοτέρων επιδομάτων στο βασικό μισθό.
Όμως η όποια
μεταβολή της μισθολογικής πολιτικής, πέρα από τα ποσοτικά της στοιχεία, θα
πρέπει να έχει συγκεκριμένα ποιοτικά χαρακτηριστικά, κάτι που αποτελεί πλέον γνώρισμα
όλων σχεδόν των μισθοδοτικών διαδικασιών στις αναπτυγμένες χώρες της Ευρώπης και της Αμερικής.
@ Διδασκαλία
Η
εκπαιδευτική διαδικασία θα πρέπει να ενσωματώσει όλες τις σύγχρονες μεθόδους και τεχνικές αναβάθμισής
της, ώστε να συμβάλει δυναμικά στην ουσιαστική βελτίωση του παρεχόμενου εκπαιδευτικού
έργου. Η σχέση διδάσκοντος και
διδασκομένου, δασκάλου και μαθητή, θα πρέπει να ξαναβρεί την αρχέγονη
σημασία της.
@ Έρευνα
Η ποιότητα
της έρευνας στα ελληνικά Πανεπιστήμια είναι αντιστρόφως ανάλογη των κονδυλίων,
που διατίθενται γι’ αυτήν. Πράγματι, ενώ η Ελλάδα βρίσκεται τελευταία ανάμεσα
στις ευρωπαϊκές χώρες, σε σχέση με τα
κονδύλια που διαθέτει για την έρευνα, η ποιότητα της έρευνας, που
διενεργείται στα ελληνικά Πανεπιστήμια, αναγνωρίζεται διεθνώς. Αυτό
αποδεικνύεται τόσο από το πλήθος των δημοσιευμένων εργασιών σε υψηλής ποιότητας
περιοδικά, όσο και από την προσέλκυση ανταγωνιστικών ερευνητικών προγραμμάτων,
τα οποία χρηματοδοτούνται είτε από δημόσιους, είτε από ιδιωτικούς φορείς
ελληνικούς ή ξένους. Οι όποιες νομοθετικές πρωτοβουλίες θα πρέπει
πριν την ολοκλήρωση τους να τύχουν καταρχήν ενός ουσιαστικού διαλόγου και της ευρύτερης δυνατής συναίνεσης.
Όμως
το μεγάλο ζητούμενο πάντα παραμένει η σημαντική αύξηση της χρηματοδότησης
δημόσιας και άλλης.
@ Μεταπτυχιακές Σπουδές
Σηµαντικές
πρωτοβουλίες επιβάλλεται να αναληφθούν από την Πολιτεία για τις απαραίτητες
αλλαγές, συμπληρώσεις και προσαρμογές του Νομοθετικού Πλαισίου, όσον αφορά την
οργάνωση των Μεταπτυχιακών Σπουδών. Κυρίως όμως απαιτείται η εξεύρεση
εναλλακτικών πηγών χρηματοδότησης, ώστε να διασφαλίζεται ένα υψηλό επίπεδο
διεθνώς ανταγωνιστικών Μεταπτυχιακών Σπουδών. Αυτές οι πρωτοβουλίες είναι
εξαιρετικά σηµαντικές και απαιτούν, τη συνεχή παρέµβαση και υποστήριξη όλων των
φορέων της πανεπιστηµιακής κοινότητας, που συμμετέχουν στην εκπαιδευτική και
ερευνητική δραστηριότητα.
@ Κέντρα Εξαιρετικής Εκπαίδευσης (Κέντρα Αριστείας)
Εκτιμούμε
ότι, για
να κατακτήσει μια διακριτή ταυτότητα το ελληνικό ακαδημαϊκό σύστημα, θα πρέπει
σε ορισμένους προσεκτικά επιλεγμένους τομείς της επιστήμης και της
τεχνολογίας να αποκτήσει την πρωτοπορία
σε διεθνές επίπεδο. Έτσι συγχρόνως, θα αποτελέσει ένα διακριτό πόλο
έλξης για τον ευρύτερο περίγυρο. Η δημιουργία Κέντρων Εξαιρετικής Εκπαίδευσης (Κέντρων Αριστείας), ίσως σε
πρώτη φάση στο επίπεδο των μεταπτυχιακών σπουδών, θα μπορούσε να απαντήσει σε
ένα τέτοιο ζητούμενο.
@ Επιστημονικό Δυναμικό της Ελληνικής Διασποράς
Η θεσμική σύνδεση και ουσιαστική αξιοποίηση του επιστημονικού δυναμικού
του ελληνισμού της διασποράς, των κοινοτήτων των Ελλήνων, ανά τον κόσμο,
θεωρούμε ότι θα έπρεπε να αποτελεί μέλημα του Ελληνικού κράτους από πολλές
δεκαετίες, ίσως από συστάσεώς του. Οπωσδήποτε δε θα έπρεπε να αποτελεί τμήμα
μιας διαχρονικής εθνικής πολιτικής για την Παιδεία. Ειδικά σήμερα, θεωρούμε ότι η καλά σχεδιασμένη συμβολή των ελλήνων
επιστημόνων της διασποράς, ιδιαίτερα στο χώρο της ανώτατης εκπαίδευσης, θα είχε
πολύ θετικά αποτελέσματα και ικανοποιεί πολλαπλούς εθνικούς στόχους.
Ειδικότερα στην ανάπτυξη και διεθνή ανταγωνιστικότητα των μεταπτυχιακών σπουδών
ειδίκευσης και διδακτορικού, η παρουσία και ευέλικτη μεταχείριση αυτού του
ανθρώπινου δυναμικού θεωρείται
καθοριστικής σημασίας.
@ Δια Βίου Εκπαίδευση
Τα
Πανεπιστήμια καθώς και τα Τεχνολογικά Ιδρύματα σε μια σύγχρονη κοινωνία της
γνώσης, τα επόμενα χρόνια, καλούνται να οριοθετήσουν και να κατοχυρώσουν το
ρόλο τους σε σχέση με τη δημιουργία του ανθρώπινου κεφαλαίου στη χώρα μας. Η
δια βίου εκπαίδευση και η υψηλού επιπέδου κατάρτιση, όπως δείχνει η ευρωπαϊκή
αλλά και η λοιπή διεθνής εμπειρία, περνά
μέσα από τα Πανεπιστήμια. Με τον τρόπο αυτό, αφενός τα Ιδρύματα διευρύνουν την
προσφορά τους στο κοινωνικό γίγνεσθαι αφετέρου, παραμένουν στο επίκεντρο των
εξελίξεων των σχετικών με το περιεχόμενο των εκπαιδευτικών προγραμμάτων και των
εφαρμογών τους στη διαδικασία ανάπτυξης της οικονομίας και της
κοινωνίας.
@
Εισαγωγικές Εξετάσεις
Στη χώρα μας
υπάρχει μια μεγάλη κατάκτηση: το αδιάβλητο των εισαγωγικών εξετάσεων για την
τριτοβάθμια εκπαίδευση. Η διατήρηση αυτού του κεντημένου και η συνεχής ποιοτική
του αναβάθμιση, πρέπει να είναι η αφετηρία όλων των προβληματισμών στο μέλλον. Θεωρούμε ότι
@
Ενιαίος Ευρωπαϊκός Χώρος Ανώτατης Εκπαίδευσης και Έρευνας
Οι εξελίξεις
στο διεθνές περιβάλλον της χώρας µας και ιδιαίτερα οι συζητήσεις στα πλαίσια
της Ευρωπαϊκής Ένωσης (πρωτοβουλίες Μπολώνιας - Πράγας – Βερολίνου) συνθέτουν
μια διαρκή πρόκληση για το ελληνικό Πανεπιστήμιο. Η ενσωμάτωση των
ευρωπαϊκών εκπαιδευτικών συστημάτων στην
παγκόσμια κοινωνία της γνώσης συνεπάγεται αυτές τις πρωτοβουλίες.
Από τη άποψη αυτή, η θεσμική θωράκιση των ΑΕΙ, αλλά και η ενίσχυση
της εξελικτικής τους πορεία προς την ενσωμάτωση, απαιτούν τη δική µας συνδρομή και ενεργό παρέµβαση.
Διανύουμε μια μεταβατική περίοδο και απαιτείται έγκυρη και έγκαιρη επιστημονική
ανάλυση των στάσεων και των θέσεων μας.
Η δημιουργία του Ενιαίου Ευρωπαϊκού Χώρου Ανώτατης
Εκπαίδευσης (Κινητικότητα,
Αναγνωρίσιμα και Συγκρίσιμα Πτυχία,
Έκδοση Κοινών Πτυχίων,
Ενιαίο Σύστημα Διδακτικών Μονάδων,
Μηχανισμοί Αξιολόγησης & Διασφάλισης Ποιότητας των Ιδρυμάτων, κλπ)
καθώς και του Ευρωπαϊκού Χώρου Έρευνας αποτελεί ένα μείζον εκπαιδευτικό,
πολιτικό και πολιτισμικό θέμα για την ενωμένη Ευρώπη. Η χώρα μας και οι
συντελεστές του εκπαιδευτικού της συστήματος
θα πρέπει να συμβάλλουν με κάθε τρόπο στην ανάπτυξη του Ε.Ε. Χ. Α. Ε και
του Ε.Χ.Ε..
Η διατύπωση
θέσεων και απόψεων για την βελτιστοποίηση
των επιπτώσεων των σχετικών πολιτικών, καθώς και η ανάπτυξη εσωτερικής
δυναμικής και επαναπροσδιορισμού όλων των παραγόντων του συστήματος, πρέπει να
αποτελέσει πεδίο γόνιμου διαλόγου και διαρκούς προβληματισμού.
@ Αξιολόγηση
Η έννοια της αξιολόγησης, ως απαραίτητου θεσμού –
μηχανισμού προκειμένου να εξασφαλιστεί η βιωσιμότητα και η ανοδική πορεία της
Ανώτατης Εκπαίδευσης, πρέπει να γίνει ευρέως αποδεκτή τόσο από τα μέλη της
Ακαδημαϊκής κοινότητας όσο και από ολόκληρη την κοινωνία. Η διαρκής αξιολόγηση,
όχι μόνον του παρεχομένου εκπαιδευτικού και ερευνητικού έργου, αλλά συνολικά
του οικοδομήματος της Ανώτατης Εκπαίδευσης (Τομέας, Τμήμα, Ίδρυμα, Υπουργείο
Παιδείας και άλλοι εμπλεκόμενοι Φορείς) πρέπει να αποτελέσει μόνιμη και διαρκή
επιδίωξη του Πανεπιστημιακού Συστήματος σήμερα και στο μέλλον. Η σύνδεση του
συστήµατος, τόσο με την ποιότητα του εκπαιδευτικού και ερευνητικού έργου, όσο
και με την ανάπτυξη ικανοτήτων και δεξιοτήτων από τους φοιτητές µας, θα
αποτελέσει ένα κρίσιμο παράγοντα για την ενσωμάτωσή τους στη διαρκώς μεταβαλλόμενη αγορά εργασίας. Το
όριο, το οποίο πρέπει να τεθεί αναµφιβόλως μεταξύ των αναγκαιοτήτων, που
προέρχονται από τις απαιτήσεις της αγοράς και του στοχαστικού και ακαδηµαϊκού
χαρακτήρα της εκπαίδευσης, αποτελεί μια σοβαρή πρόκληση για όλους µας.
@ Μη Κρατικά
Πανεπιστήμια
Θεωρούμε ότι τα
ήδη υπάρχοντα Δημόσια Πανεπιστήμια επαρκούν να καλύψουν όλες τις υπάρχουσες
ανάγκες της πατρίδας μας για Ανώτατη Εκπαίδευση. Επίσης μπορούν, αν
αυτό τους ζητηθεί να καλύψουν και τον
Τομέα της προσέλκυσης ξένων φοιτητών.
Αυτά όμως μπορούν να γίνουν αν εκπληρωθούν δύο προϋποθέσεις 1) Ριζικές
αλλαγές στο Θεσμικό Πλαίσιο και 2) Ποιοτικές και ποσοτικές αλλαγές στον τρόπο χρηματοδότησής τους.
Υπάρχει μια πραγματικότητα
«Αυθαιρέτων της Ανώτατης Εκπαίδευσης» με μη κρατικά μη κερδοσκοπικά
Πανεπιστήμια, Κέντρα Ελευθέρων Σπουδών, Παραρτήματα Ξένων Πανεπιστημίων, κ.λ.π.. Στην ανάπτυξη και συντήρηση αυτής της
κατάστασης υπάρχουν ευθύνες πολιτικές. Αυτές δε εστιάζονται κυρίως στις
παρελθούσες ηγεσίες του Υπουργείου Παιδείας. Αυτή η απαράδεκτη όντως κατάσταση
θα πρέπει το συντομότερο να εκλείψει. Θα πρέπει δε να εκλείψει με τη διασφάλιση
της ακαδημαϊκής ποιότητας μέσα από τις καλύτερες κατά το δυνατόν διαδικασίες
διαφάνειας και διαλόγου.
Αν για λόγους, μεταξύ των
οποίων για παράδειγμα και ο προηγούμενος, η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτικών
δυνάμεων της χώρας κρίνει ότι, είναι επιβεβλημένη η λειτουργιά μη κρατικών μη
κερδοσκοπικών Πανεπιστημίων, θεωρούμε η λειτουργία τους θα πρέπει να υπόκειται
ακριβώς στο ίδιο θεσμικό πλαίσιο, που θα διέπει και τα δημόσια Πανεπιστήμια.
@ Σχέδιο Νόμου του ΥΠΕΠΘ
Σε σχέση με
το προτεινόμενο προσχέδιο Πρότασης Νόμου από το Υπουργείο Παιδείας έχουμε να
παρατηρήσουμε τα παρακάτω:
1) Δεν αντιμετωπίζονται θεμελιώδη
ανοικτά προβλήματα του ελληνικού πανεπιστήμιου.
2) Στο κείμενο συνυπάρχουν αλληλοσυγκρουόμενες
λογικές και αντιλήψεις,
3) Χαρακτηρίζεται από σημεία, τα οποία είναι αποσπασματικά, αποτελούν λεπτομέρειες και επιμέρους ρυθμίσεις,
4) Υπάρχουν σημεία που κινούνται σε θετική
κατεύθυνση, αλλά χρειάζονται περαιτέρω συζήτηση και εμβάθυνση.
Το
Ελληνικό Δημόσιο Πανεπιστήμιο έχει ανάγκη ριζικής ανατροπής μέσω ενός νέου ολοκληρωμένου και συνεκτικού
Θεσμικού Πλαισίου, που θα ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις της σημερινής
ελληνικής και διεθνούς πραγματικότητας. Πλαισίου, που θα υπερβαίνει κατά πολύ
τις σημερινές προτάσεις του Υπουργείου Παιδείας.
@ Δια Ταύτα
Η πραγματοποίηση πολιτικών με σύγχρονα χαρακτηριστικά είναι σίγουρο ότι,
θα προκαλέσει αντιδράσεις, έντονες αντιδράσεις. Πρώτα και κύρια από τις
δυνάμεις που θα ήθελαν τη «συντήρηση» της υπάρχουσας κατάστασης. Υπάρχουν,
επίσης, πολλές ομάδες, των οποίων τα
συμφέροντα, ενδεχομένως, να θιγούν και
είναι φυσιολογικό να αντιδράσουν. Το αντίθετο θα ήταν πράγματι αφύσικο.
Σ’ όλες τις δυνάμεις της ακαδημαϊκής κοινότητας προτείνουμε μια
πρωτοπόρα συστράτευση. Φυσικοί σύμμαχοι μας είναι όλοι οι συνάδελφοι που,
καθημερινά, βιώνουν τις αδυναμίες και τις δομικές, πλέον, ατέλειες του
σημερινού συστήματος. ‘Όλες οι ζωντανές δυνάμεις, που προβληματίζονται και
αγωνιούν για σύγχρονα δημόσια ιδρύματα ανώτατης εκπαίδευσης.
Η περίοδος της αδράνειας τελειώνει νομοτελειακά και πρέπει να την
διαδεχτεί μια νέα περίοδος ενεργού και ουσιαστικού ακαδημαϊκό-πολιτικού
διαλόγου και δράσης. Όμως θα πρέπει να είναι μια πολιτική, που θα ενσωματώνει
τις κατακτήσεις του παρελθόντος σε μια νέα δυναμική ικανή να ενσωματώνει τα
ακαδημαϊκά και εκπαιδευτικά χαρακτηριστικά του χώρου.
Συνέπεια όλων αυτών θα πρέπει να είναι η ουσιαστική συμμετοχή όλων των
ζωντανών και δημιουργικών δυνάμεων του χώρου στα αντίστοιχα συλλογικά –
συνδικαλιστικά όργανα σε όλα τα επίπεδα, ώστε αυτά πράγματι να καταστούν η
κοινή συνισταμένη όλων των πολιτικών
δυνάμεων, που δρουν και δημιουργούν στο ελληνικό πανεπιστήμιο. Πράγμα, που θα συμβάλει σημαντικά στην
πρόοδο, τον εκσυγχρονισμό και την ανάπτυξη της Ανώτατης Εκπαίδευσης στην
Πατρίδα μας.
Αθήνα, Φεβρουάριος 2007